The Iron Man, Knuffelende kinderen en ongewenst bezoek

Zo hé, wat kunnen sommige mensen volhouden! 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en een marathon lopen. Allemaal achter elkaar, zonder pauze, met 36 graden Celsius, op 1 dag. Ook wel The Iron Man genoemd. De deelnemers moesten de onderdelen apart binnen bepaalde tijd halen, anders mochten ze niet aan het volgende onderdeel beginnen. Dus als je 1 seconde te laat bent, mag je niet meer meedoen. Ja het gaat echt zo streng. Nou, wij doen het ze niet na, kijken was al goed genoeg.

Wat we wel zijn gaan doen op maandag, is naar de school gaan waar we gaan helpen. Op die school was een vrijwilliger bezig, van wie wij het gaan overnemen. Zij heeft het voor langere tijd gedaan, maar omdat ze nu naar huis gaat, kunnen wij het nu doen.

En vandaag zijn we dan echt begonnen! Om half 7 ons bed uit om dan half 8 in de auto te zitten. Want de eerste dag willen we natuurlijk niet te laat komen, wat eerlijk gezegd niet helemaal gelukt is vanwege een verkeerde route, maar ja daar hebben ze daar niks van gemerkt want zij beginnen toch altijd te laat. Onze taak is om telkens, met twee kinderen tegelijk, te lezen. Dit houdt in: alfabet langslopen, letters flitsen (telkens 1 kaartje waar een letter op staat laten zien en dan moet het kind de letter zeggen), woorden flitsen (hetzelfde als letters flitsen alleen dan met woorden), woorden schrijven en boekjes lezen. Dit doen we ook in deze volgorde. Omdat we met z'n tweeën zijn, kunnen wij ieder 1 kind tegelijk nemen, waardoor we het nog individueler kunnen maken. Het alfabet en letters flitsen doen we dan wel samen maar vanaf daarna kunnen we het apart doen. Onze 'werkkamer' is het magazijn. We zitten dus letterlijk in een kast, maar wel een ruime kast. En het is afgesloten dus hebben we ook de rust om met de kinderen te werken. De kinderen vinden het heel leuk om te doen! Wat wel interessant is, omdat de kinderen in Nederland het vaak juist vervelend vinden om te doen. De kinderen vinden het ook heel leuk dat we er zijn, want we hoeven maar 1 stap buiten te zetten in de pauze, en de kinderen hangen al aan ons. Letterlijk. We worden soms zoveel geknuffeld dat we bijna omvallen. Het was nog maar de eerste dag, maar wij vinden het nu al top!

Wat iets minder top was, was het ongewenste bezoek in de auto. Jaja, wij hadden namelijk kakkerlakken op bezoek. En niet gewone kleintjes, nee, gelijk ook hele grote! Nou ik (Judith) schrok me rot toen er bij het parkeren opeens 1 besloot vanuit de lucht (het plafond van de auto) op mijn been te springen. Gelukkig stonden we stil. Onderweg had ik er namelijk al 1 getrapt die bij mijn voeten liep, opeens, maar die andere zag ik niet aankomen! De volgende ochtend hebben we gelijk met de spray gespoten, nadat we ze natuurlijk eerst vriendelijk verteld hadden dat ze weg moesten gaan en wat ze niet deden, zodat ze na een halfuurtje de auto 'uitgedragen' konden worden. Bah, nee die gaan we zeker niet missen.

Nu maar hopen dat ze geen eitjes gelegd hebben......................