Uitdagingen

17 april 2016 - Hogsback, Zuid-Afrika

17/04

07:15 gaat de wekker. Vandaag gaat het gebeuren! Het is best spannend, maar we gaan het gewoon doen.

Om 08:45 staan we bij de plek waar we gaan beginnen. Planning voor vandaag:

  1. Mountainbiken
  2. Abseilen bij een waterval: 35 meter.
  3. Hiken terug naar het hostel.

We krijgen allemaal een mountainbike met helm, natuurlijk. De manier van fietsen en zitten is even wennen, maar al snel hebben we het onder controle. We fietsen door het bos en een stukje langs de weg. Tussendoor vertelt de man die mee gaat wat over de omgeving en stoppen we soms om watervallen of bepaalde bomen te bekijken. We fietsen over bospaden en steentjes paden. Het gaat ook heel erg omhoog en naar beneden. Dus je moet goed opletten met schakelen en remmen. Want als je te hard remt glijd je wiel weg of ga je over de kop. Jaja heftig nog hoor! Het is niet zomaar fietsen. Helaas hebben we geen foto's van het mountainbiken. Zijn we niet aan toegekomen.

Aangekomen bij een stuk bos lopen we naar de plek bovenaan de waterval. Pfoe, je kan nog niet recht naar beneden kijken maar het ziet er toch heel hoog uit. We zitten bij de eerste groep van 5 die het gaat wagen om naar beneden te abseilen. We krijgen een tuigje om en worden aan het touw vastgemaakt. Ik (Judith) ben als vierde en Rianne is als vijfde. We kunnen dus eerst even zitten en aan het idee wennen dat we straks aan een touwtje 35 meter naar beneden gaan lopen tegen een muur aan.

Dan ben ik aan de beurt. Het engste stukje komt eerst. Je moet zo ver mogelijk naar achter leunen en met je voeten op het randje gaan staan. En dan nog verder naar achter leunen. Daarna moet je langzaam eerst je rechtervoet naar beneden tegen de wand gaan zetten en dan je linkervoet erachter aan. En dan met je voeten plat tegen de muur gaan lopen. Je rechterhand houd je achter je met het touw erin. Met je linkerhand kan je van voren het touw vasthouden, maar dat is niet persé nodig. Iedereen doet het wel zei die vrouw, want dat geeft nog een beetje een gevoel van veiligheid. En je moet naar achter blijven leunen. Ik moet eerlijk zeggen, ik dacht dat ik heel erg bang zou zijn, maar eigenlijk was ik echt heel rustig. Ik heb tussendoor terwijl ik bezig was ook even rustig om me heen gekeken, omdat ik bang was dat ik anders teveel bezig zou zijn met naar beneden gaan dat ik niet de coole waterval zou zien. Ik vond het echt heel gaaf en zou het zo weer doen!!

En ook ik (Rianne) kwam als laatste van ons groepje aan de beurt. Ik heb bij de andere al kunnen spieken hoe het gaat, dus je zou zeggen dat wordt een makkie. Nou dat viel toch wel iets tegen. Over het randje gaan ging prima en het uitzicht was heel mooi, toch ging het niet helemaal soepel. Toen ik daar met me voeten tegen de rotsen stond bleek het toch wel erg glad met me allstars. Mijn voeten gleden weg en daar bungelde ik tegen de rotsen aan en ja hoor dit gebeurde mij twee keer over. Maar dit alles mocht de pret niet drukken, ik vond het erg gaaf om te doen. Ik zou het zo nog een keer doen!

Toen we weer veilig met beide voeten op de grond stonden zijn we gaan hiken met z'n vijven. Hele smalle paadjes, wat soms niet helemaal op paadjes leken, door het bos. We wilden via een waterval lopen, maar de waterval waar we uiteindelijk uitkwamen stelde niet heel veel voor. Hij was wel lang maar je kon niet veel zien door veel bomen en takken. Uiteindelijk waren we om 14:30 terug.

We hadden tussen 14:00 en 15:00 afgesproken om met de hele groep weer terug te rijden naar huis. Alleen de 3 andere meiden waren nog aan het paardrijden. Dus moesten we tot 17:00 wachten en toen konden we gaan rijden.

Dus wij in onze oude auto, minus 1 raam want die konden we niet zelf maken, in het donker 3 uur naar huis gereden. Met deels regen. Ja precies, niet heel ideaal. Maar ja het ging goed. En gelukkig was het niet heel koud. Maar morgen (18/04) gaan we wel onze auto omruilen!

Foto’s